റിയാക്ടിന്റെ `experimental_use`, ``: സങ്കീർണ്ണമായ ആപ്ലിക്കേഷനുകൾക്കായി സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റിൽ വൈദഗ്ദ്ധ്യം നേടാം

യൂസർ ഇന്റർഫേസുകൾ നിർമ്മിക്കുന്നതിനുള്ള ജനപ്രിയ ജാവാസ്ക്രിപ്റ്റ് ലൈബ്രറിയായ റിയാക്ട് നിരന്തരം വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. നിലവിൽ പര്യവേക്ഷണം നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു മേഖലയാണ് സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റ് - അതായത്, കമ്പോണന്റുകൾ എങ്ങനെ പങ്കുവെക്കപ്പെട്ട സ്റ്റേറ്റും ഡാറ്റയും ആക്‌സസ് ചെയ്യുകയും അവയുമായി സംവദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നത്. പരീക്ഷണാത്മക `experimental_use` ഹുക്ക്, <Scope> കമ്പോണന്റുമായി ചേർക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ റിയാക്ട് ആപ്ലിക്കേഷനുകളിൽ സ്കോപ്പും കോൺടെക്സ്റ്റും നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനുള്ള ശക്തമായ (ഇപ്പോഴും പരീക്ഷണാത്മകമാണെങ്കിലും) ഒരു സമീപനം നൽകുന്നു. ഈ ലേഖനം ഈ ഫീച്ചറുകളിലേക്ക് ആഴത്തിൽ ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുന്നു, അവയുടെ ഉദ്ദേശ്യം, ഉപയോഗം, സങ്കീർണ്ണവും പരിപാലിക്കാൻ എളുപ്പമുള്ളതുമായ റിയാക്ട് ആപ്ലിക്കേഷനുകൾ നിർമ്മിക്കുന്നതിനുള്ള സാധ്യതയുള്ള നേട്ടങ്ങൾ എന്നിവ വിശദീകരിക്കുന്നു.

റിയാക്ടിൽ എന്താണ് സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റ്?

റിയാക്ടിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റ് എന്നത് കമ്പോണന്റുകൾ എങ്ങനെ സ്റ്റേറ്റ്, കോൺടെക്സ്റ്റ്, മറ്റ് ഡാറ്റ എന്നിവ ആക്‌സസ് ചെയ്യുകയും മാറ്റം വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പരമ്പരാഗതമായി, കമ്പോണന്റ് ട്രീയിലുടനീളം ഡാറ്റ പങ്കിടുന്നതിന് റിയാക്ട് പ്രോപ് ഡ്രില്ലിംഗിനെയും കോൺടെക്സ്റ്റ് API-യെയും വളരെയധികം ആശ്രയിക്കുന്നു. ഈ രീതികൾ ഫലപ്രദമാണെങ്കിലും, ആഴത്തിൽ നെസ്റ്റ് ചെയ്ത കമ്പോണന്റുകളോ സങ്കീർണ്ണമായ ഡാറ്റാ ഡിപൻഡൻസികളോ ഉള്ള വലിയ ആപ്ലിക്കേഷനുകളിൽ ഇത് ബുദ്ധിമുട്ടായിത്തീരും. ഉണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങളിൽ ചിലത് ഇവയാണ്:

• പ്രോപ് ഡ്രില്ലിംഗ്: പ്രോപ്പുകൾ നേരിട്ട് ഉപയോഗിക്കാത്ത ഒന്നിലധികം ലെയറുകളിലൂടെ കടത്തിവിടുന്നത് കോഡ് വായിക്കാനും പരിപാലിക്കാനും പ്രയാസകരമാക്കുന്നു.
• കോൺടെക്സ്റ്റ് കപ്ലിംഗ്: കമ്പോണന്റുകൾ നിർദ്ദിഷ്ട കോൺടെക്സ്റ്റ് പ്രൊവൈഡറുകളുമായി ശക്തമായി ബന്ധപ്പെടുന്നത് അവയുടെ പുനരുപയോഗം കുറയ്ക്കുകയും ടെസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ പ്രയാസകരമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
• ഗ്ലോബൽ സ്റ്റേറ്റ് മാനേജ്മെന്റ് വെല്ലുവിളികൾ: വിവിധ ഗ്ലോബൽ സ്റ്റേറ്റ് മാനേജ്മെന്റ് ലൈബ്രറികളിൽ (Redux, Zustand, Jotai, etc.) ഒന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് സങ്കീർണ്ണത വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം നടപ്പിലാക്കിയില്ലെങ്കിൽ പ്രകടനത്തിൽ തടസ്സങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യും.

`experimental_use` ഹുക്കും <Scope> കമ്പോണന്റും ഈ വെല്ലുവിളികളെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ലക്ഷ്യമിടുന്നു. നിങ്ങളുടെ റിയാക്ട് ആപ്ലിക്കേഷനിൽ സ്കോപ്പും കോൺടെക്സ്റ്റും കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിന് കൂടുതൽ നിയന്ത്രിതവും വ്യക്തവുമായ ഒരു മാർഗ്ഗം നൽകിക്കൊണ്ടാണ് ഇത് സാധ്യമാക്കുന്നത്. ഇവ നിലവിൽ പരീക്ഷണാത്മകമാണ്, അതായത് ഭാവിയിലെ റിയാക്ട് റിലീസുകളിൽ API മാറ്റത്തിന് വിധേയമാകാം.

`experimental_use`, `<Scope>` എന്നിവയെ പരിചയപ്പെടാം

ഈ പരീക്ഷണാത്മക ഫീച്ചറുകൾ നിങ്ങളുടെ റിയാക്ട് കമ്പോണന്റ് ട്രീയിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട സ്കോപ്പുകൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ഒരു സ്കോപ്പിനെ ഒരു സാൻഡ്‌ബോക്‌സായി കരുതുക, അവിടെ ചില മൂല്യങ്ങളും സ്റ്റേറ്റും ആ സാൻഡ്‌ബോക്‌സിനുള്ളിലെ കമ്പോണന്റുകൾക്ക് മാത്രം ലഭ്യമാണ്. ഈ ഒറ്റപ്പെടൽ കമ്പോണന്റിന്റെ പുനരുപയോഗക്ഷമത, ടെസ്റ്റബിലിറ്റി, കോഡിന്റെ വ്യക്തത എന്നിവ മെച്ചപ്പെടുത്തും.

`experimental_use` ഹുക്ക്

`experimental_use` ഹുക്ക് ഒരു നിർദ്ദിഷ്ട സ്കോപ്പിനുള്ളിൽ മൂല്യങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാനും ആക്‌സസ് ചെയ്യാനും നിങ്ങളെ അനുവദിക്കുന്നു. ഇത് ഒരു 'റിസോഴ്‌സ്' സ്വീകരിക്കുന്നു, അതിനെ മൂല്യത്തിനായുള്ള ഒരു കൺസ്ട്രക്റ്റർ അല്ലെങ്കിൽ ഫാക്ടറി ഫംഗ്ഷനായി കണക്കാക്കാം. തുടർന്ന് ഹുക്ക് സ്കോപ്പിനുള്ളിൽ മൂല്യത്തിന്റെ ലൈഫ് സൈക്കിൾ നിയന്ത്രിക്കുന്നു. പ്രധാനമായും, `experimental_use` ഉപയോഗിച്ച് സൃഷ്‌ടിച്ച മൂല്യങ്ങൾ ആഗോളമായി പങ്കിടപ്പെടുന്നില്ല; അവ ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള <Scope> കമ്പോണന്റിലേക്ക് സ്കോപ്പ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു.

ഉദാഹരണം: ഒരു സ്കോപ്പ്ഡ് കൗണ്ടർ നിർമ്മിക്കുന്നു

```javascript import React from 'react'; import { experimental_use as use, Scope } from 'react'; function createCounter() { let count = 0; return { getCount: () => count, increment: () => { count++; }, }; } function Counter() { const counter = use(createCounter); return ( <div> Count: {counter.getCount()} <button onClick={counter.increment}>Increment</button> </div> ); } function App() { return ( <Scope> <Counter /> <Counter /> </Scope> ); } export default App; ```

ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ, `createCounter` ഒരു ഫാക്ടറി ഫംഗ്ഷനാണ്. <Scope>-നുള്ളിലെ ഓരോ <Counter/> കമ്പോണന്റിനും അതിന്റേതായ ഒറ്റപ്പെട്ട കൗണ്ടർ ഇൻസ്റ്റൻസ് ഉണ്ടായിരിക്കും. ഒരു കൗണ്ടറിലെ "Increment" ക്ലിക്ക് ചെയ്യുന്നത് മറ്റൊന്നിനെ ബാധിക്കില്ല.

`<Scope>` കമ്പോണന്റ്

<Scope> കമ്പോണന്റ് ഒരു സ്കോപ്പിന്റെ അതിരുകൾ നിർവചിക്കുന്നു. ഒരു <Scope>-നുള്ളിൽ `experimental_use` ഉപയോഗിച്ച് സൃഷ്‌ടിച്ച ഏത് മൂല്യങ്ങളും ആ <Scope>-ന്റെ പിൻഗാമികളായ കമ്പോണന്റുകൾക്ക് മാത്രമേ ആക്‌സസ് ചെയ്യാൻ കഴിയൂ. ഈ കമ്പോണന്റ് സ്റ്റേറ്റിനെ ഒറ്റപ്പെടുത്തുന്നതിനും നിങ്ങളുടെ ആപ്ലിക്കേഷന്റെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് അപ്രതീക്ഷിതമായ പാർശ്വഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നത് തടയുന്നതിനും ഒരു കണ്ടെയ്‌നറായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

ഉദാഹരണം: നെസ്റ്റഡ് സ്കോപ്പുകൾ

```javascript import React from 'react'; import { experimental_use as use, Scope } from 'react'; function createTheme(themeName) { return { name: themeName, getTheme: () => themeName, }; } function ThemeDisplay() { const theme = use(() => createTheme("Default Theme")); return <div>Theme: {theme.getTheme()}</div>; } function App() { return ( <Scope> <ThemeDisplay /> <Scope> <ThemeDisplay /> </Scope> </Scope> ); } export default App; ```

നിലവിൽ, എല്ലാ തീമുകളും "Default Theme" ആണ്, കാരണം ഫാക്ടറി ഫംഗ്ഷൻ എല്ലായ്പ്പോഴും ഒരേ തീം നാമം നൽകുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഇന്നർ സ്കോപ്പിലെ തീം ഓവർറൈഡ് ചെയ്യാൻ നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, പരീക്ഷണാത്മക API ഉപയോഗിച്ച് (ഈ എഴുതുന്ന സമയത്ത്) അത് നിലവിൽ സാധ്യമല്ല. ഇത് നിലവിലെ പരീക്ഷണാത്മക നടപ്പാക്കലിന്റെ ഒരു പരിമിതി എടുത്തുകാണിക്കുന്നു; എന്നിരുന്നാലും, നെസ്റ്റഡ് <Scope> കമ്പോണന്റുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാന ഘടന ഇത് കാണിക്കുന്നു.

`experimental_use`, `<Scope>` എന്നിവ ഉപയോഗിക്കുന്നതിന്റെ പ്രയോജനങ്ങൾ

• മെച്ചപ്പെട്ട കമ്പോണന്റ് ഐസൊലേഷൻ: ഒറ്റപ്പെട്ട സ്കോപ്പുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിലൂടെ കമ്പോണന്റുകൾക്കിടയിലുള്ള അപ്രതീക്ഷിത പാർശ്വഫലങ്ങളും ആശ്രിതത്വങ്ങളും തടയുക.
• വർദ്ധിച്ച പുനരുപയോഗക്ഷമത: കമ്പോണന്റുകൾ കൂടുതൽ സ്വയം ഉൾക്കൊള്ളുന്നതും നിർദ്ദിഷ്ട ഗ്ലോബൽ സ്റ്റേറ്റ് അല്ലെങ്കിൽ കോൺടെക്സ്റ്റ് പ്രൊവൈഡറുകളെ ആശ്രയിക്കുന്നത് കുറയുന്നതുമാണ്, ഇത് നിങ്ങളുടെ ആപ്ലിക്കേഷന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ പുനരുപയോഗിക്കുന്നത് എളുപ്പമാക്കുന്നു.
• ലളിതമായ ടെസ്റ്റിംഗ്: ആപ്ലിക്കേഷന്റെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളെ ബാധിക്കാതെ കമ്പോണന്റുകളുടെ സ്കോപ്പിനുള്ളിൽ ലഭ്യമായ മൂല്യങ്ങൾ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുന്നതിനാൽ, കമ്പോണന്റുകളെ ഒറ്റയ്ക്ക് ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത് എളുപ്പമാകും.
• വ്യക്തമായ ഡിപൻഡൻസി മാനേജ്മെന്റ്: ഒരു കമ്പോണന്റിന് എന്ത് ഡാറ്റ ആവശ്യമാണെന്ന് വ്യക്തമായി രൂപരേഖ നൽകുന്ന ഒരു റിസോഴ്സ് ഫാക്ടറി ഫംഗ്ഷൻ നിർവചിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നതിലൂടെ `experimental_use` ഡിപൻഡൻസികളെ കൂടുതൽ വ്യക്തമാക്കുന്നു.
• പ്രോപ് ഡ്രില്ലിംഗ് കുറയ്ക്കുന്നു: സ്റ്റേറ്റ് ആവശ്യമുള്ള സ്ഥലത്തിനടുത്ത് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, ഒന്നിലധികം ലെയറുകളിലൂടെ പ്രോപ്പുകൾ കൈമാറുന്നത് ഒഴിവാക്കാം.

`experimental_use`, `<Scope>` എന്നിവയുടെ ഉപയോഗ സാഹചര്യങ്ങൾ

സങ്കീർണ്ണമായ സ്റ്റേറ്റ് കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടതോ കമ്പോണന്റുകൾക്ക് ഒറ്റപ്പെട്ട സാഹചര്യങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കേണ്ടതോ ആയ സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഈ ഫീച്ചറുകൾ പ്രത്യേകിച്ചും ഉപയോഗപ്രദമാണ്. ഏതാനും ഉദാഹരണങ്ങൾ ഇതാ:

• ഫോം മാനേജ്മെന്റ്: ആപ്ലിക്കേഷന്റെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളെ ബാധിക്കാതെ ഫോം സ്റ്റേറ്റ് (ഇൻപുട്ട് മൂല്യങ്ങൾ, വാലിഡേഷൻ പിശകുകൾ) കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിന് ഒരു ഫോമിന് ചുറ്റും ഒരു <Scope> സൃഷ്ടിക്കുക. ഇത് `react-hook-form` പോലുള്ള ലൈബ്രറികളിൽ നിന്ന് `useForm` ഉപയോഗിക്കുന്നതിന് സമാനമാണ്, പക്ഷേ സ്കോപ്പിൽ കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായ നിയന്ത്രണം സാധ്യമാകും.
• തീമിംഗ്: നിങ്ങളുടെ ആപ്ലിക്കേഷന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളെ വ്യത്യസ്ത <Scope> കമ്പോണന്റുകളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി വ്യത്യസ്ത തീം മൂല്യങ്ങൾ നൽകി പലതരം തീമുകൾ നൽകുക.
• മൈക്രോഫ്രണ്ട്എൻഡുകളിലെ കോൺടെക്സ്റ്റ് ഐസൊലേഷൻ: മൈക്രോഫ്രണ്ട്എൻഡുകൾ നിർമ്മിക്കുമ്പോൾ, ഓരോ മൈക്രോഫ്രണ്ട്എൻഡിന്റെയും കോൺടെക്സ്റ്റും ഡിപൻഡൻസികളും വേർതിരിക്കുന്നതിനും, വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ തടയുന്നതിനും, അവയെ സ്വതന്ത്രമായി വിന്യസിക്കാനും അപ്‌ഡേറ്റ് ചെയ്യാനും കഴിയുമെന്ന് ഉറപ്പാക്കുന്നതിനും ഈ ഫീച്ചറുകൾ സഹായിക്കും.
• ഗെയിം സ്റ്റേറ്റ് കൈകാര്യം ചെയ്യൽ: ഒരു ഗെയിമിൽ, വിവിധ ഗെയിം ലെവലുകളുടെയോ കഥാപാത്രങ്ങളുടെയോ സ്റ്റേറ്റ് വേർതിരിക്കുന്നതിന് <Scope> ഉപയോഗിക്കാം, അവ തമ്മിലുള്ള അപ്രതീക്ഷിത ഇടപെടലുകൾ തടയാം. ഉദാഹരണത്തിന്, ഓരോ പ്ലെയർ കഥാപാത്രത്തിനും അതിന്റെ ആരോഗ്യം, ഇൻവെന്ററി, കഴിവുകൾ എന്നിവ അടങ്ങുന്ന സ്വന്തം സ്കോപ്പ് ഉണ്ടായിരിക്കാം.
• A/B ടെസ്റ്റിംഗ്: A/B ടെസ്റ്റിംഗിനായി വ്യത്യസ്ത ഉപയോക്താക്കൾക്ക് ഒരു കമ്പോണന്റിന്റെയോ ഫീച്ചറിന്റെയോ വ്യത്യസ്ത പതിപ്പുകൾ നൽകാൻ നിങ്ങൾക്ക് സ്കോപ്പുകൾ ഉപയോഗിക്കാം. ഓരോ സ്കോപ്പിനും വ്യത്യസ്ത കോൺഫിഗറേഷനോ ഡാറ്റാ സെറ്റോ നൽകാൻ കഴിയും.

പരിമിതികളും പരിഗണനകളും

`experimental_use`, <Scope> എന്നിവ സ്വീകരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, അവയുടെ പരിമിതികളെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്:

• പരീക്ഷണാത്മക നില: പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ, ഈ ഫീച്ചറുകൾ ഇപ്പോഴും പരീക്ഷണാത്മകമാണ്, മാറ്റത്തിന് വിധേയവുമാണ്. API പരിഷ്കരിക്കുകയോ ഭാവിയിലെ റിയാക്ട് റിലീസുകളിൽ നീക്കം ചെയ്യുകയോ ചെയ്തേക്കാം. പ്രൊഡക്ഷൻ എൻവയോൺമെന്റുകളിൽ ജാഗ്രതയോടെ ഉപയോഗിക്കുക.
• സങ്കീർണ്ണത: സ്കോപ്പുകൾ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് നിങ്ങളുടെ ആപ്ലിക്കേഷനിൽ സങ്കീർണ്ണത വർദ്ധിപ്പിക്കും, പ്രത്യേകിച്ചും വിവേകപൂർവ്വം ഉപയോഗിച്ചില്ലെങ്കിൽ. ലഭിക്കുന്ന പ്രയോജനങ്ങൾ അധിക സങ്കീർണ്ണതയെ മറികടക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം പരിഗണിക്കുക.
• പ്രകടനത്തിലെ ഓവർഹെഡ്: സ്കോപ്പുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതും കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതും ചില പ്രകടന ഓവർഹെഡ് ഉണ്ടാക്കിയേക്കാം, എന്നിരുന്നാലും മിക്ക കേസുകളിലും ഇത് വളരെ കുറവായിരിക്കാനാണ് സാധ്യത. പ്രകടനം ഒരു ആശങ്കയാണെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ആപ്ലിക്കേഷൻ നന്നായി പ്രൊഫൈൽ ചെയ്യുക.
• പഠന പ്രക്രിയ: ഈ ഫീച്ചറുകൾ ഫലപ്രദമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിന് ഡെവലപ്പർമാർ സ്കോപ്പുകളുടെ ആശയവും `experimental_use`, <Scope> എന്നിവ എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നുവെന്നും മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്.
• പരിമിതമായ ഡോക്യുമെന്റേഷൻ: ഫീച്ചറുകൾ പരീക്ഷണാത്മകമായതിനാൽ, ഔദ്യോഗിക ഡോക്യുമെന്റേഷൻ കുറവോ അപൂർണ്ണമോ ആയിരിക്കാം. കമ്മ്യൂണിറ്റി പരീക്ഷണങ്ങളെയും പങ്കുവെച്ച അറിവിനെയും ആശ്രയിക്കുന്നു.
• ചൈൽഡ് സ്കോപ്പുകളിൽ സ്കോപ്പ്ഡ് മൂല്യങ്ങൾ ഓവർറൈഡ് ചെയ്യാൻ ബിൽറ്റ്-ഇൻ മെക്കാനിസം ഇല്ല: "നെസ്റ്റഡ് സ്കോപ്പുകൾ" ഉദാഹരണത്തിൽ കാണിച്ചതുപോലെ, ഒരു പാരന്റ് സ്കോപ്പിൽ നൽകിയിട്ടുള്ള മൂല്യങ്ങളെ ചൈൽഡ് സ്കോപ്പിനുള്ളിൽ ഓവർറൈഡ് ചെയ്യാൻ നിലവിലെ പരീക്ഷണാത്മക API ഒരു എളുപ്പവഴി നൽകുന്നില്ല. ഈ പരിമിതി പരിഹരിക്കുന്നതിന് കൂടുതൽ പരീക്ഷണങ്ങളും API മാറ്റങ്ങളും ആവശ്യമാണ്.

`experimental_use`, `<Scope>` എന്നിവയ്ക്കുള്ള ബദലുകൾ

`experimental_use`, <Scope> എന്നിവ സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റിന് ഒരു പുതിയ സമീപനം നൽകുമ്പോൾ, ഇതിനകം നിലവിലുള്ള നിരവധി ബദലുകൾ ഉണ്ട്:

• റിയാക്ട് കോൺടെക്സ്റ്റ് API: പ്രോപ് ഡ്രില്ലിംഗ് ഇല്ലാതെ ഒരു കമ്പോണന്റ് ട്രീയിലുടനീളം ഡാറ്റ പങ്കിടുന്നതിന് ബിൽറ്റ്-ഇൻ കോൺടെക്സ്റ്റ് API ഒരു മികച്ച തിരഞ്ഞെടുപ്പാണ്. എന്നിരുന്നാലും, കമ്പോണന്റുകൾ നിർദ്ദിഷ്ട കോൺടെക്സ്റ്റ് പ്രൊവൈഡറുകളെ അമിതമായി ആശ്രയിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഇത് കോൺടെക്സ്റ്റ് കപ്ലിംഗിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം.
• ഗ്ലോബൽ സ്റ്റേറ്റ് മാനേജ്മെന്റ് ലൈബ്രറികൾ (Redux, Zustand, Jotai): ഈ ലൈബ്രറികൾ സങ്കീർണ്ണമായ ആപ്ലിക്കേഷനുകൾക്ക് കേന്ദ്രീകൃത സ്റ്റേറ്റ് മാനേജ്മെന്റ് നൽകുന്നു. ടൈം-ട്രാവൽ ഡീബഗ്ഗിംഗ്, മിഡിൽവെയർ തുടങ്ങിയ ശക്തമായ ഫീച്ചറുകൾ അവ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ ഇത് കൂടുതൽ ബോയിലർപ്ലേറ്റും സങ്കീർണ്ണതയും ചേർത്തേക്കാം.
• പ്രോപ് ഡ്രില്ലിംഗ് വിത്ത് കോമ്പോസിഷൻ: പലപ്പോഴും നിരുത്സാഹപ്പെടുത്താറുണ്ടെങ്കിലും, താരതമ്യേന ആഴം കുറഞ്ഞ കമ്പോണന്റ് ട്രീ ഉള്ള ചെറിയ ആപ്ലിക്കേഷനുകൾക്ക് പ്രോപ് ഡ്രില്ലിംഗ് ഒരു പ്രായോഗിക ഓപ്ഷനാണ്. കമ്പോണന്റ് കോമ്പോസിഷൻ പാറ്റേണുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത് പ്രോപ് ഡ്രില്ലിംഗിന്റെ ചില പോരായ്മകൾ ലഘൂകരിക്കാൻ സഹായിക്കും.
• കസ്റ്റം ഹുക്ക്സ്: കസ്റ്റം ഹുക്ക്സ് ഉണ്ടാക്കുന്നത് സ്റ്റേറ്റ് ലോജിക്കിനെ ഉൾക്കൊള്ളാനും കോഡ് ഡ്യൂപ്ലിക്കേഷൻ കുറയ്ക്കാനും സഹായിക്കും. കോൺടെക്സ്റ്റ് മൂല്യങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യാനും കമ്പോണന്റുകൾക്ക് കൂടുതൽ ചിട്ടയായ API നൽകാനും കസ്റ്റം ഹുക്ക്സ് ഉപയോഗിക്കാം.

കോഡ് ഉദാഹരണങ്ങൾ: പ്രായോഗിക പ്രയോഗങ്ങൾ

പ്രായോഗിക സാഹചര്യങ്ങളിൽ `experimental_use`, <Scope> എന്നിവ എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കാമെന്നതിന്റെ കൂടുതൽ വിശദമായ ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ നോക്കാം.

ഉദാഹരണം 1: സ്കോപ്പ്ഡ് യൂസർ പ്രിഫറൻസുകൾ

തീം, ഭാഷ, ഫോണ്ട് വലുപ്പം എന്നിവ പോലുള്ള ഇഷ്ടാനുസൃതമാക്കാവുന്ന ഉപയോക്തൃ മുൻഗണനകളുള്ള ഒരു ആപ്ലിക്കേഷൻ നിങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയാണെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കുക. ആപ്ലിക്കേഷന്റെ നിർദ്ദിഷ്ട ഭാഗങ്ങളിൽ ഈ മുൻഗണനകൾ വേർതിരിക്കാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചേക്കാം.

```javascript import React from 'react'; import { experimental_use as use, Scope } from 'react'; function createPreferences(initialPreferences) { let preferences = { ...initialPreferences }; return { getPreference: (key) => preferences[key], setPreference: (key, value) => { preferences[key] = value; }, }; } function PreferenceDisplay({ key }) { const preferences = use(() => createPreferences({ theme: "light", language: "en", fontSize: "16px" })); return <div>{key}: {preferences.getPreference(key)}</div>; } function PreferenceSection() { return ( <div> <h3>Preferences</h3> <PreferenceDisplay key="theme"/> <PreferenceDisplay key="language"/> <PreferenceDisplay key="fontSize"/> </div> ); } function App() { return ( <div> <h1>My App</h1> <Scope> <PreferenceSection /> </Scope> <Scope> <PreferenceSection /> </Scope> </div> ); } export default App; ```

ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ, ഓരോ <Scope>-ഉം അതിന്റേതായ ഒറ്റപ്പെട്ട യൂസർ പ്രിഫറൻസുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഒരു സ്കോപ്പിനുള്ളിലെ പ്രിഫറൻസുകളിൽ വരുത്തുന്ന മാറ്റങ്ങൾ മറ്റ് സ്കോപ്പുകളിലെ പ്രിഫറൻസുകളെ ബാധിക്കില്ല.

ഉദാഹരണം 2: സ്കോപ്പ് ഉപയോഗിച്ച് ഫോം സ്റ്റേറ്റ് കൈകാര്യം ചെയ്യൽ

ഒരു <Scope>-നുള്ളിൽ ഫോം സ്റ്റേറ്റ് എങ്ങനെ വേർതിരിക്കാമെന്ന് ഈ ഉദാഹരണം കാണിക്കുന്നു. ഒരു പേജിൽ ഒന്നിലധികം ഫോമുകൾ ഉള്ളപ്പോൾ അവ പരസ്പരം ഇടപെടുന്നത് തടയാൻ ഇത് പ്രത്യേകിച്ചും ഉപയോഗപ്രദമാകും.

```javascript import React, { useState } from 'react'; import { experimental_use as use, Scope } from 'react'; function createFormState() { const [name, setName] = useState(''); const [email, setEmail] = useState(''); return { name, setName, email, setEmail, }; } function Form() { const formState = use(createFormState); return ( <div> <label>Name:</label> <input type="text" value={formState.name} onChange={(e) => formState.setName(e.target.value)} /><br/> <label>Email:</label> <input type="email" value={formState.email} onChange={(e) => formState.setEmail(e.target.value)} /><br/> <p>Name: {formState.name}, Email: {formState.email}</p> </div> ); } function App() { return ( <div> <h1>My App</h1> <Scope> <h2>Form 1</h2> <Form /> </Scope> <Scope> <h2>Form 2</h2> <Form /> </Scope> </div> ); } export default App; ```

ഓരോ <Form/> കമ്പോണന്റും അതിന്റേതായ <Scope>-നുള്ളിൽ സ്വന്തം സ്വതന്ത്രമായ സ്റ്റേറ്റ് നിലനിർത്തുന്നു. ഫോം 1-ലെ പേരോ ഇമെയിലോ അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യുന്നത് ഫോം 2-ലെ മൂല്യങ്ങളെ ബാധിക്കില്ല.

`experimental_use`, `<Scope>` എന്നിവ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനുള്ള മികച്ച രീതികൾ

ഈ പരീക്ഷണാത്മക ഫീച്ചറുകൾ ഫലപ്രദമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിന്, ഈ മികച്ച രീതികൾ പിന്തുടരുക:

• ചെറുതായി തുടങ്ങുക: നിങ്ങളുടെ മുഴുവൻ ആപ്ലിക്കേഷനും ഒരേസമയം റീഫാക്ടർ ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കരുത്. അനുഭവവും ധാരണയും നേടുന്നതിന് നിങ്ങളുടെ കോഡിന്റെ ഒരു ചെറിയ, ഒറ്റപ്പെട്ട ഭാഗത്ത് `experimental_use`, <Scope> എന്നിവ ഉപയോഗിച്ച് ആരംഭിക്കുക.
• സ്കോപ്പ് അതിരുകൾ വ്യക്തമായി നിർവചിക്കുക: നിങ്ങളുടെ <Scope> കമ്പോണന്റുകൾ എവിടെ സ്ഥാപിക്കണമെന്ന് ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം പരിഗണിക്കുക. നന്നായി നിർവചിക്കപ്പെട്ട ഒരു സ്കോപ്പ് ഒരു ലോജിക്കൽ യൂണിറ്റ് ഓഫ് ഫങ്ഷണാലിറ്റി ഉൾക്കൊള്ളുകയും അപ്രതീക്ഷിത പാർശ്വഫലങ്ങൾ തടയുകയും വേണം.
• നിങ്ങളുടെ സ്കോപ്പുകൾ ഡോക്യുമെന്റ് ചെയ്യുക: ഓരോ സ്കോപ്പിന്റെയും ഉദ്ദേശ്യവും അതിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന മൂല്യങ്ങളും വിശദീകരിക്കാൻ നിങ്ങളുടെ കോഡിൽ കമന്റുകൾ ചേർക്കുക. ഇത് മറ്റ് ഡെവലപ്പർമാർക്ക് (നിങ്ങളുടെ ഭാവിയിലെ നിങ്ങൾക്കും) നിങ്ങളുടെ ആപ്ലിക്കേഷൻ എങ്ങനെ ഘടനാപരമാക്കിയിരിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ എളുപ്പമാക്കും.
• സമഗ്രമായി ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുക: ഈ ഫീച്ചറുകൾ പരീക്ഷണാത്മകമായതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ കോഡ് സമഗ്രമായി ടെസ്റ്റ് ചെയ്യേണ്ടത് വളരെ പ്രധാനമാണ്. നിങ്ങളുടെ കമ്പോണന്റുകൾ അതത് സ്കോപ്പുകളിൽ പ്രതീക്ഷിച്ചപോലെ പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടോയെന്ന് പരിശോധിക്കാൻ യൂണിറ്റ് ടെസ്റ്റുകൾ എഴുതുക.
• പുതിയ വിവരങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരിക്കുക: ഏറ്റവും പുതിയ റിയാക്ട് റിലീസുകളെയും `experimental_use`, <Scope> എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകളെയും കുറിച്ച് അപ്-ടു-ഡേറ്റായിരിക്കുക. API മാറിയേക്കാം, പുതിയ മികച്ച രീതികൾ ഉയർന്നുവന്നേക്കാം.
• അമിതമായ ഉപയോഗം ഒഴിവാക്കുക: സ്കോപ്പുകൾ അമിതമായി ഉപയോഗിക്കരുത്. കോൺടെക്സ്റ്റ് API അല്ലെങ്കിൽ പ്രോപ് ഡ്രില്ലിംഗ് പോലുള്ള ലളിതമായ പരിഹാരങ്ങൾ മതിയാകുമെങ്കിൽ, അവയിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുക. കമ്പോണന്റ് ഐസൊലേഷൻ, പുനരുപയോഗക്ഷമത അല്ലെങ്കിൽ ടെസ്റ്റബിലിറ്റി എന്നിവയുടെ കാര്യത്തിൽ വ്യക്തമായ നേട്ടം നൽകുമ്പോൾ മാത്രം സ്കോപ്പുകൾ അവതരിപ്പിക്കുക.
• ബദലുകൾ പരിഗണിക്കുക: നിങ്ങളുടെ നിർദ്ദിഷ്ട ആവശ്യങ്ങൾക്ക് മറ്റ് സ്റ്റേറ്റ് മാനേജ്മെന്റ് സൊല്യൂഷനുകൾ മികച്ചതാണോ എന്ന് എപ്പോഴും വിലയിരുത്തുക. Redux, Zustand, മറ്റ് ലൈബ്രറികൾ എന്നിവ ചില സാഹചര്യങ്ങളിൽ കൂടുതൽ സമഗ്രമായ ഫീച്ചറുകളും മികച്ച പ്രകടനവും വാഗ്ദാനം ചെയ്തേക്കാം.

റിയാക്ടിലെ സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റിന്റെ ഭാവി

`experimental_use` ഹുക്കും <Scope> കമ്പോണന്റും റിയാക്ടിലെ സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റിന്റെ ആവേശകരമായ ഒരു ദിശയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ഇപ്പോഴും പരീക്ഷണാത്മകമാണെങ്കിലും, സ്റ്റേറ്റിനും കോൺടെക്സ്റ്റിനും മേൽ റിയാക്ട് ഡെവലപ്പർമാർക്ക് കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായ നിയന്ത്രണമുള്ള ഒരു ഭാവിയിലേക്കുള്ള ഒരു നേർക്കാഴ്ച അവ നൽകുന്നു, ഇത് കൂടുതൽ മോഡുലാർ, ടെസ്റ്റബിൾ, പരിപാലിക്കാൻ എളുപ്പമുള്ള ആപ്ലിക്കേഷനുകളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. റിയാക്ട് ടീം ഈ ഫീച്ചറുകൾ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുകയും പരിഷ്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് തുടരുന്നു, വരും വർഷങ്ങളിൽ അവ കാര്യമായി വികസിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

ഈ ഫീച്ചറുകൾ പക്വത പ്രാപിക്കുമ്പോൾ, റിയാക്ട് കമ്മ്യൂണിറ്റി അവയുമായി പരീക്ഷണം നടത്തുകയും അവരുടെ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുകയും റിയാക്ട് ടീമിന് ഫീഡ്‌ബാക്ക് നൽകുകയും ചെയ്യേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നതിലൂടെ, റിയാക്ടിലെ സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റിന്റെ ഭാവി രൂപപ്പെടുത്താനും ഇതിലും മികച്ച യൂസർ ഇന്റർഫേസുകൾ നിർമ്മിക്കാനും നമുക്ക് സഹായിക്കാനാകും.

ഉപസംഹാരം

റിയാക്ടിന്റെ പരീക്ഷണാത്മക `experimental_use`, <Scope> എന്നിവ കൂടുതൽ വ്യക്തവും നിയന്ത്രിതവുമായ സ്കോപ്പ് മാനേജ്മെന്റിലേക്കുള്ള ആകർഷകമായ ഒരു പര്യവേക്ഷണം നൽകുന്നു. നിലവിൽ പരീക്ഷണാത്മകവും അനുബന്ധ അപകടസാധ്യതകൾ ഉള്ളതുമാണെങ്കിലും, ഈ ഫീച്ചറുകൾ സങ്കീർണ്ണമായ ആപ്ലിക്കേഷനുകളിൽ കമ്പോണന്റ് ഐസൊലേഷൻ, പുനരുപയോഗക്ഷമത, ടെസ്റ്റബിലിറ്റി എന്നിവയ്ക്ക് സാധ്യതയുള്ള നേട്ടങ്ങൾ നൽകുന്നു. പ്രൊഡക്ഷൻ കോഡിലേക്ക് സംയോജിപ്പിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അവയുടെ പരീക്ഷണാത്മക സ്വഭാവത്തിനും സങ്കീർണ്ണതയ്ക്കും എതിരെ ഗുണങ്ങൾ തൂക്കിനോക്കുക. ഈ API-കൾ പക്വത പ്രാപിക്കുമ്പോൾ ഭാവിയിലെ റിയാക്ട് അപ്‌ഡേറ്റുകളെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞിരിക്കുക.

ഓർക്കുക, പരീക്ഷണാത്മക ഫീച്ചറുകളിലേക്ക് കടക്കുന്നതിന് മുമ്പ് റിയാക്ട് സ്റ്റേറ്റ് മാനേജ്മെന്റിന്റെയും കോൺടെക്സ്റ്റിന്റെയും അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത് നിർണായകമാണ്. ഈ അടിസ്ഥാന ആശയങ്ങളിൽ വൈദഗ്ദ്ധ്യം നേടുകയും ഗുണദോഷങ്ങൾ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം പരിഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, നിങ്ങളുടെ റിയാക്ട് ആപ്ലിക്കേഷനുകളിൽ സ്കോപ്പ് എങ്ങനെ മികച്ച രീതിയിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യാമെന്നതിനെക്കുറിച്ച് അറിവുള്ള തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയും.